Het moet toch ook anders kunnen
Het moet toch ook anders kunnen.
Dat is altijd de gedachte in mijn hoofd als mij iets niet lukt. Het is de gedachte in mijn hoofd dat ik na de mislukking iets briljants kan bedenken waarna men over mij zal zeggen: “Hé die Karel he? Je weet wel, van die columns en die quiz. Die is nou met iets briljants gekomen!”
Fucking onrealistische gedachte. Ik ben geen wetenschapper. Ik ben geen hele slimme gast. Ik had 548 voor mijn Cito-toets, ik ben in 4 havo blijven zitten en heb 8 jaar over mijn studie CMV gedaan. En nu werk ik drie dagen op een kantoor en doe ik daarnaast theaterdingen. En schrijf ik elke week mijn column en doe ik een quiz op Instagram.
Dus ben ik met hele grote dingen bezig waardoor mensen dat eens zouden kunnen zeggen? Nee! Maar het gaat om de visualisatie. Een van mijn betere docenten van de HVA zei ooit: “Maak van je doelen sportwedstrijden. Speel die wedstrijd. Speel hem heel vaak af in je hoofd. Dan ben je op alles voorbereid.”
Ik luisterde vanochtend naar een podcast waarin Peter Pannekoek hier ook over vertelde. Maak de visualisatie. Maak de droom in je hoofd echt. Dromen kunnen namelijk uitkomen, als je er maar genoeg in blijft geloven. Als je maar de juiste energie de aandacht blijft geven.
De intrinsieke motivatie is leidend. Iets wat iemand jou gaat vertellen zal altijd een projectie zijn. Het mag bij jezelf op een natuurlijke manier naar boven komen. Dan ziet iedereen dat jij precies diegene bent, want er is niks aan gelogen. Het is zoals het is.
Wanneer iets mislukt maar je geeft toch niet op. Naar dat gevoel zal ik vaker moeten gaan. Misschien ben ik niet de meest briljante comedian met om de paar seconden een grap. Misschien heb ik niet de ballen om alles maar te vertellen wat ik vind. Misschien wil ik de ander geen pijn doen met schurende opmerkingen. Maar het moet toch anders kunnen?
En dat kan dus ook! Steeds vaker heb ik het gevoel dat ik de kant op moet gaan van Paul Haenen. De man die de stem van Bert heel goed na kan doen. En beroemd is om zijn karakters: Margreet Dolman en Dominee Gremdaat. Zijn stijl lijkt meer mijn pad.
Niet direct op zoek gaan naar de grap, maar eerder beschouwend en relativerend maar toch ook op een grappige wijze iets brengen. Hij is toch ook gewoon begonnen? Hij heeft toch ook goed naar zichzelf gekeken en geluisterd? Zo heeft hij toch ook iets bereikt? Het moet dus ook anders kunnen!
Dat is voor 2020 mijn motto geworden: “Het moet toch ook anders kunnen?” Als je in je hoofd maar een visualisatie maakt over hoe je het zou willen, is dat al een hele stap in de verandering die je teweeg wil brengen. Dus wanneer je verdrietig bent, of gestresst, of totaal ongelukkig. Bedenk dan altijd dat je nog je eigen hoofd hebt, waar je alles helemaal leuk kan visualiseren. Want:
Het moet toch ook anders kunnen!
Tot volgende week,
K.
