Wat is er mooi
Altijd op zoek gaan naar; wat is er mooi.
Dat is mijn remedie. Wat is er mooi aan de situatie. Wat is er helend aan de situatie. Wat is de ontwikkeling van de situatie.
Altijd op zoek naar mooi. Hoe kut en vertieft de situatie ook is, geef de aandacht aan het punt wat perspectief geeft. Maar sla het kutte niet over. Anders krijg je die later nog een keer in je smoel, omdat je het niet goed verwerkt hebt. Eerst even kort dat intense kut-gevoel, daarna over naar de opties.
Het gaat toch altijd anders dan je zelf had gehoopt. Maar toch zijn er handvatten die het voor jou nog steeds gezellig en leuk maken. “Blijkbaar had het zo moeten zijn.” Als je die gedachte erin houdt, dan leef je volgens mij een gelukkig leven.
Dan is elke bus die je net mist, een optie tot iets nieuws. Het is een moment dat er iets onverwachts gebeurd, en daarom een kans om er nog iets mooiers van te maken dan je al gepland had. Blijkbaar is het zo. Blijkbaar moet het zo. Je hebt er niet om gevraagd, maar zo is het.
Improvisatietheater is daar een prachtig voorbeeld van. Een soort De Lama’s meets De Vloer op. Je bevindt jezelf samen met anderen in een situatie die jij niet verzonnen hebt, maar je moet jezelf en de anderen er toch uit gaan redden. Los het maar op!
Je staat puur in het moment. Je hebt allebei een personage en je moet op alles wat de ander aanbrengt positief antwoorden of handelen. Anders werkt het niet. Alles is altijd ‘Ja’. Gewoon gaan, zien waar je komt en hoe je de ander kan uitdagen om de scène verder te helpen. Dus, aan de slag!
Casus:
“Je staat in een Centerparcs huisje. Je hebt dat gehuurd om samen met je vader te genieten van de kerstvakantie. Je vader is even boodschappen doen zegt ie. De open haard knettert, en dan komt je vader opeens binnen met zijn nieuwe vriendin.” Succes!
Dit is toch heerlijk. Het kan alle kanten op. Als kind van je vader kan je super blij reageren, je kan super boos reageren. Alles kan! Maar ook die vriendin kan alle kanten op gaan. De vader heeft zelfs meerdere opties.
Zo kan een dochter van die vader reageren: “Dit is geweldig, Jolanda! Wij hebben samen nog in 4 havo gezeten! Bij Duits! Weet je nog? Dat Brandon de koppelwerkwoorden helemaal anders op jou ging interpreteren!? Wat leuk dat je nu met mijn vader bent! Hij verdient jou echt!”
Of de zoon van de vader reageert:
“Zo pap, je hebt eindelijk iemand van je eigen leeftijd? Werd wel eens tijd he? Na al die vrouwen van twintig jaar jonger?!”
Of dat de vader zegt:
”Ik weet zeker dat dit een hele leuke week wordt met z’n drieën. Desiree kan zo ontzettend fijn vertellen. Ze heeft ook heerlijke wijn bij zich!”
Of dat de vriendin zegt:
“Serieus? Is dit echt serieus? Heb ik eerst jou gehad en nu je vader?“
Het is allemaal niet echt, en allemaal toneelspel. Daarom is het juist zo leuk. Je kan alle kanten op, en je zal jezelf en de scène moeten redden. Als je maar in het moment staat, en alles accepteert en daarop reageert.
Het lijkt net het echte leven. En daarin ga ik op zoek wat er mooi is. En hoe ik dat kan blijven ontwikkelen. Heel veel plezier met de geschetste scène allemaal.
Tot volgende week,
K.
