Als ik iets wil, dan ga ik met man en macht ervoor zorgen dat dat uitgevoerd wordt.
Soms lijkt het voor mezelf alsof ik daar helemaal niet mee bezig ben, maar dat zit onderhuids.
Die wil is namelijk niet gelijk op te lossen, want het gaat om grootse plannen.
Denk aan carrière, geluk, oftewel waar iedereen elke dag mee bezig is.

Loslaten is de kunst van alles.
Het idee zit al goed in mijn hoofd en stukje bij beetje kom ik dichterbij. Eigenlijk als ik steeds nader tot mijn doel kom, wordt het ook vanzelfsprekender dat ik het ga halen. Vaak is dat zo, als je weet dat je er klaar voor bent en er veel tijd en aandacht in hebt gestopt, dan is het doel bereiken al veel minder belangrijk. Want de reis naar het doel bleek veel leerzamer.

Hoe maak je die reis dan? Ik leg eerst mezelf op de pijnbank, en als ik in dat proces geen antwoord heb gekregen welke richting ik op moet, dan ga ik op zoek bij anderen. Let op wat er in de volgende zin gebeurt:

“Karel, wat ben je stil.”

Deze zin laat heel duidelijk zien dat er aan de andere kant iets aan de hand is. Blijkbaar moet er dan iets opgelost worden. Maar, heb je als vraagsteller jezelf genoeg aangepakt om deze, haast verwijtende, vraag te stellen? Heb je je ingeleefd in de ander? Heb je nagedacht hoe je het zelf zou vinden als die vraag aan jou gesteld zou worden? Hoe simpel is het om een andere zin te formuleren, waardoor de ander misschien geactiveerd wordt? En kan helpen jouw probleem op te lossen? Maar nu wil de ander, mij, daarvoor laten opdraaien. Alsof ik bij een helpdesk van computers werk. ‘Hij doet het niet meer! Jij gaat hem maken!”
Nee.

Het doel is om mij aan het praten te krijgen, maar intussen is het duidelijk dat deze vorm mij niet gaat activeren. Dus zal de reis anders moeten. En dan wordt het interessant. Hoe ga je ervoor zorgen dat je doel bereikt wordt? Je gaat iets geven waar je zelf warm van wordt. Je geeft iets wat niemand anders kan geven en dat is; jouw aandacht. Want die is uniek.

Het vak van een columnist en cabaretier houdt volgens mij in dat je heel veel aandacht hebt voor de wereld om je heen. Je gaat een lachspiegel maken van wat je ziet. De columnist en cabaretier geeft dus heel veel aandacht aan zijn omgeving en krijgt daar heel veel aandacht voor terug. Het is een wisselwerking. Iedereen snapt het spelletje, maar soms wil je gewoon plug and play.

De meest mooie vrouwen krijg je toch ook niet met een slappe openingszin mee naar huis?
Nee, daar stop je tijd en energie in. Die geef je aandacht en liefde. Zodat zij na een tijdje zegt:“In het begin was het nog zo leuk! Toen was het allemaal spannend enzo. Toen deden we leuke dingen!”
De reis is fantastisch.

Tot volgende week,

K.

Deel dit bericht