Wanneer ik het ergens niet mee eens ben, kan ik voor mijzelf redelijk goed beargumenteren waarom mijn eigen mening goed is en die van een ander minder. Om dit altijd maar te uitten is super vermoeiend en geeft ook veel onrust. Toch lijkt het een soort behoefte te zijn waar men, ik dus ook, veel genoegen uit haalt. Primaire reacties.

Op mijn basisschool kreeg ik het vak filosofie en ik zie zo nu en dan ook nog klasgenoten van die tijd. Als ik met hen spreek dan heerst er een bepaalde sfeer die je niet vaak bij anderen merkt. Het is een bepaalde rust, en een bepaalde aandacht die van een ander niveau is. Er wordt ook haast niet primair gereageerd. Er wordt altijd in perspectief geplaatst.

Zo’n primaire reactie laat zich zien in reviews, boos een helpdesk bellen, op gekregen feedback gelijk in de tegenaanval gaan. Misschien zelf ook wel eens gedaan, maar later altijd nagedacht dat je dan in een moment van emotie zit. Bij die oude klasgenoten zit daar een bepaalde rust. Waarom onrust opzoeken, waarom in de tegenaanval als je zaken ook kan relativeren.

Wellicht zijn er zaken die zo ontzettend hoog zitten en jij eigenlijk mij een lul vindt omdat ik me niet in jouw situatie verplaats en je gelijk een comment op mij wil schrijven dat het belachelijk is dat ik zaken in perspectief wil plaatsen. Dat kan, maar weet dat ik die reactie dan wel in perspectief plaats.

Een soort bestaansrecht komt naar voren. Op een negatieve manier primair reageren en de aandacht opeisen die een zeurende toon naar voren brengt. Het lijkt ook vaak, wanneer het probleem is opgelost, dat mensen balen dat het er niet meer is. Dan moet er weer iets nieuws gevonden worden waar primair over gereageerd kan worden.

Ik kan het me goed voorstellen dat er iets is waar je over kan zeuren en wat je kut vindt. Maar of je die uiting altijd moet doen, dat weet ik niet. Negatieve aandacht blijft zo ontzettend hangen en doet iets met je gemoedstoestand. Bedenk goed waar je aandacht aan geeft. Alles wat je aandacht geeft groeit.

Een primaire reactie hoeft ook helemaal niet altijd negatief te zijn, zeker niet. Al helemaal niet als je goed hebt nagedacht over je primaire reactie en hoe jouw primaire reactie juist als een prachtige grap valt binnen een gesprek. Het enige wat ik wil meegeven is dat aandachtig luisteren en constructief handelen mij heel veel heeft opgeleverd. In alle facetten die het leven te bieden heeft.

Nou, genoeg gefilosofeerd! Tijd om te relaxen, en mezelf lekker onder te dompelen in een weekend.

Tot volgende week,

K.

Deel dit bericht