Een gezellig tentje bij mij in de buurt, dat moest het dan maar worden. Een bevriende comedian en ik wilden graag effe brainstormen. Zoals dat in de scene ook wel genoemd wordt; ‘koffie doen’. Ik was als eerste in het café en het viel me op dat de mensen die er zaten, niets zeiden. Er stond ook geen muziek op. Het was er gewoon volkomen stil. Terwijl het café wel halfvol was! Het deed me een beetje denken aan mijn eerste stand-up optreden ooit; helemaal volle tent en geen enkele lach. Ja 1x, toen iemand moest hoesten.

Het was gewoon raar! De bevriende comedian kwam binnen en ik zei gelijk tegen ‘m. “Yo dude, wij gaan allerlei zielenroerselen delen terwijl iedereen mee kan luisteren, zullen we gaan lopen?” “Ja man.” En we liepen weg.

Het is volkomen logisch dat in deze tijd, de zzp’ers zich gaan nestelen in koffietentjes en lunchcafe’s om zich thuis nog ‘thuis’ te kunnen voelen. Maar dit creëert voor mij dat ik in een stilteruimte van een universiteit terecht ben gekomen, in plaats van een gezellig lunchcafé.

Een vriendin vertelde mij laatst, dat ze in een heel hippe tent een tafeltje aan het raam had bemachtigd om daar aan haar studie te kunnen werken. Klinkt allemaal goed. Echter toen ze aan het tafeltje plaatsnam en haar laptop tevoorschijn haalde kwam ze bedrogen uit!

“Sorry miss, you can’t use your laptop at this table. We have the bar as an option for you?” Mijn vriendin was perplex. Ten eerste dat ze in het Engels werd aangesproken, terwijl ze toch echt in een Amsterdamse tent naar binnen liep. En natuurlijk omdat ze aan die tafel, haar laptop niet mag gebruiken!? Toen ze naar de bar keek zag ze daar een volkomen volle bedoening, met het laatste plaatsje nog over. Op die plek zit je met je rug naar een constant opengaande deur, die vrieskou naar binnen blaast.

Ja, waarom is dat!? Je wordt in het Engels aangesproken door een meisje die eigenlijk haar vak niet verstaat, want eigenlijk is elke ‘gast’ die ze helpt te min voor haar. Ze is knap, dat weet ze maar al te goed, en gaat je geen oprechte service geven. Je kent ze wel; van die figuren die het altijd ergens anders leuker vinden. Dan zijn ze ergens anders, en dan is het weer ergens anders leuker. Zo’n meisje, spreekt je in het Engels aan, en zegt jou dat jij allerlei dingen niet mag. Nou, daar heb je zin in!

Maarja, dat tafeltje aan het raam kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn om ‘reclame te maken’ voor zzp’ers of studenten die daar gaan werken of studeren. Dan word je een werkcafé in plaats van een hippe tent. Dus een ‘oplossing’ bieden: De bar.

Het is ook nooit goed! Nouja, het kan wel. Gewoon wat vaker naar jezelf kijken. “Hoe zou ik het willen?” “Wat vind ik belangrijk?” “Wat vind ik van mezelf?”.

Dan vind je vanzelf een plek, die speciaal voor jou gemaakt is.

Tot volgende week,

K.

Deel dit bericht