In de pauze van mijn GTST-werkzaamheden schrijf ik met alle liefde deze column. Voor mijn trouwe volgers, mijn Facebook-brothers en natuurlijk m’n moeder.

Drukke week! Veel gespeeld en avonturen meegemaakt. Soms staat je leven (als artiest) stil, gebeurt er weinig en hoop je op een wonder. Je hoopt dat je ineens voor een vol Carré je eigen avondvullende show mag spelen. Waanzinnige gedachte, ik hou die droom vast. Deze week heb ik enorm genoten van de drukte die het leven je kan geven. En ook nog eens drukte met gave dingen.

Ik speelde deze week in Ede en reed na de show naar een vriend waar ik zou overnachten. Onderweg moest ik tanken, het was rond een uur of half 12 s’ avonds. Ik zette de auto stil bij de pomp en zag dat ik helemaal alleen was in het tankstation. De dienstdoende kassière gooide pomp 8 open zodat ik kon tanken. Ik tank de auto vol, loop naar binnen, pak 2 broodjes voor onderweg en ga naar de kassa om af te rekenen. De vrouw achter het kogelwerende glas is de krant aan het lezen als ik bij haar aankom. Ik laat de broodjes zien en zij zegt: “dat wordt dan € 65,90 alstublieft”. Ik geef aan dat ik wil pinnen en ze zet de transactie in werking. Als ik op het display kijk zie ik dat er geen 65,90 maar 6,59 staat. Wat moet ik nu doen? Ben ik eerlijk? Of bekijk ik het van een andere kant? Ik deed wat elke man zou doen.
Check de vrouw.
Is ze knap genoeg om haar te helpen bij een fout die ze maakt?
Verstaat ze haar vak goed en is het gewoon een foutje? Of kan ze haar baas wel schieten en loopt ze de kantjes er vanaf?
Ze is een vrouw die bij het gezegde (die onder studenten vaak gebruikt wordt) “ ja voor een keertje, als ik heel dronken ben” nog steeds achteraan in de rij staat.
En nadat ze de transactie in werking had gezet ging ze door met haar telefoongesprek wat ze had met “Michael van de Botemalen”(hoe die gozer het toch elke keer weer voor elkaar krijgt…) over hoe kut ze het vond dat ze elke keer in een boek begint en dan na 4 regels het niet meer leuk vindt omdat de eerste 4 regels uit 1 zin bestaan. “Ja dan kan ik gewoon niet meer verder lezen hoor, of niet dan, ja toch”
Dus dat was zeer goedkoop tanken en een hele fijne voortzetting van mijn reis.

Ook was ik deze week weer aanwezig in een 30 seconden tent. Ik moet mezelf hierop corrigeren, het is namelijk geen 30 seconden waarna ze een nieuwe plaat opzetten, maar 90 seconden. Het gevoel heerst dat je 30 seconden naar een liedje luistert, dit is echter niet zo. De dj heeft me zijn tactiek volledig uit de doeken gedaan. Dus bij deze, 90 seconden tent!
Daar zag ik een meisje met een gozer dansen en het meisje was de jongen constant aan het teasen. Ze ging met haar hoofd naar de zijne maar draaide net voordat ze gingen zoenen haar hoofd weg en liet de jongen teleurgesteld staan. Dit gebeurde niet 1 keer maar het was voor haar een structurele actie. De jongen zag mij kijken en kwam naar mij toe. “Ja dit is echt kut man, die chick heeft een vriend maar toch blijft ze deze shit doen.”
Dames, jullie kunnen het nooit goed doen. Maar dit gedrag is verschrikkelijk. Of ga niet uit naar een 90 seconden tent, of maak het uit met je vriendje of blijf dit gedrag vertonen en vindt het niet raar dat je status (als je die al bezit) verlaagd wordt naar onder nul. Optyfen met dit gedrag.

In de Amsterdamse tram heb je een stoel die gereserveerd is voor gehandicapten. Dit is een 1-persoons stoel die geplaatst is met de rug richting de chauffeur. Waarom is dit? Om gehandicapten ook eens een keer achteruit te laten rijden i.p.v. altijd maar vooruit? Om ze een achtbaangevoel te geven omdat zij daar nooit in kunnen? Wat een onzin! Iedereen weet dat vooruit zitten het beste gevoel meegeeft als je in het openbaar vervoer zit. Gun gehandicapten dan ook de beste stoelen! Of geef me een argument waarom juist deze stoelen zijn gereserveerd voor gehandicapten.

Tot volgende week!

K.

Deel dit bericht